عینک‌های خوش بینی

اگر اندکی چشم دل را باز کرده به جوانب خود دقیق‌تر بنگریم و به افکار بلند و عقاید صحیح اندیشمندان تاریخ نظر افکنیم خواهیم دید که دنیا نه آن است که ما می‌اندیشیم!... زندگی زمانی امیدبخش و بانشاط است که عینک‌های بدبینی را از جلوی دیدگان خود کنار زده و به دنیا بهتر بنگریم و واقعیت‌ها را از نزدیک لمس کنیم، آن زمان خواهیم دید که دنیا آغوش باز به روی ما گشوده است، و تا امروز وجودِ دیدگان بدبین، مانع از رؤیت و لمس آغوش باز طبیعت بوده است.
زمانی که آن عینک از جلوی چشمانمان کنار می‌رود که غرور و نخوت را از قلوب رانده و مهر و مودّت جایگزین آن گردانیم...موقعی آن عینک از دیدگان ما کنار می‌رود که نخوت و خودستایی، از دل‌ها گریخته باشد... و خلاصه وقتی عینک بدبین چشم‌هایمان را ترک می‌کند که به جایش عینکی باشد که به عکس آن یکی دارای شیشه های خوش بین باشد.
زمانی که این چنین شد دیگر طبیعت جوان و نو می‌شود. گل‌ها عطر عشق می‌پاشند! قناری‌ها چهچهه مستانه می‌زنند، و دنیا چون غنچه ای نوشکفته چشم‌های گشوده‌ی خود را نمودار می‌سازد.
چون... چون در آن زمان فکر ما اصلاح گشته و سالم می‌اندیشیم و نیک می‌پنداریم، و موهومات و بدبینی فکرها را رها کرده به جایش دوستی و صفا جایگزین شده است. راستی چه بانشاط است زندگی اگر کینه و حسادت مرده باشد...
چه امیدبخش و مسرت آور است زندگی اگر مهر و مودت و یکرنگی قلوب را سرشار و روان‌ها را مُسَخّر نماید، و قشرِ تزویر و نخوت و خودستایی دلهایمان را رهانیده، و نهال دوستی‌ها در ضمیرمان هویدا گردد....
به امید روزهایی اینچنین....